Voorbereidingen en tegenstrijdigheden

Ik moet zeggen dat mijn leven nu echt een beetje bizar is. Bruiloftsvoorbereidingen en voorbereidingen voor Afrika lopen door elkaar heen. En dat is zó tegenstrijdig. Het besef dat Harmen en ik elkaar trouw gaan beloven, samen een gezin gaan vormen, samen oud worden, en de onvoorstelbare liefde die ik daarbij voel, wisselt zich af met het besef dat ik hem twee maanden moet gaan missen. Het zoeken van een trouwjurk, en bedenken hoeveel deze mag kosten, wisselt zich af met het bedenken welke kleren ik mee ga nemen naar het bloedhete en stoffige Kenia. En dan het geld...

Gisteren heb ik het reisverslag gelezen van twee meisjes die van september tot en met november 2009 vrijwilligerswerk hebben gedaan in Happy Rock Center. Indrukwekkende verhalen, fascinerende observaties, en bewonderenswaardig hoeveel geld ze hadden ingezameld voor het weeshuis, en wat HRC daar allemaal mee kon! Met deze verhalen nog vers in gedachten zat ik gisteravond om de tafel met de chef van onze trouwlocatie, om een offerte aan te vragen. Onze trouwdag wordt de belangrijkste dag van ons leven, de dag waarop we iedereen laten zien dat wij bij elkaar horen en beloven dat we voor altijd bij elkaar blijven. En dat willen we vieren met al onze vrienden en familie. Maar daar zit een prijskaartje aan vast... Dat vinden wij het ook waard en we werken er ook keihard voor, maar toch... Als je dan bedenkt wat de mensen van het weeshuis zouden kunnen met het geld dat wij in één dag gaan uitgeven... Dat geeft toch wel een dubbel gevoel.

Inentingen
Tegelijk ben ik druk met de practische voorbereidingen: Tickets boeken, backpack kopen, reisverzekering afsluiten, visum aanvragen, onderhuur regelen, inentingen halen... Vorige week maandag ben ik bij de GG&GD geweest. Ik kreeg vier inentingen: DTP, hepatitis A en B, gele koorts en buiktyfus. Daarnaast kreeg ik een mantoux-test (nog een prik!) en een recept voor Lariam. Dit middel tegen Malaria moet ik drie weken voor mijn vertrek gaan slikken. En mocht ik er depressief, angstig of psychotisch van worden, dan kan ik een ander recept halen voor veel duurdere en minder beschermende pillen… En dan heb je nog de ziektes waartegen je niet ingeënt kan worden: knokkelkoorts, slaapziekte, Bilharzia (ontstekingen door larven in stilstaand zoet water); rabies (hondsdolheid) en HIV... Slik.

Ontmoeting met Nel
Vrijdagavond heb ik Nel, de eigenares van het weeshuis, ontmoet. Een bijzonder mens. Hoe langer ik met haar praatte, hoe meer ik mijn verblijf in HRC zag zitten en hoe meer zin ik erin kreeg. Ook heb ik nu wat meer een beeld van het leven daar. Nel vertelde dat het werkelijk bloedheet is in januari, en dat een T-shirtje met korte mouwen al te warm is. Hemdjes en korte broeken dragen dus. En wel nette korte broeken, want een diep decolleté is meer geaccepteerd dan blote buik of bovenbenen. Uiteraard moeten alle onbedekte lichaamsdelen worden ingesmeerd met zonnebrandcrème (factor 50), en ’s ochtends en ’s avonds met anti-muggenspul. En dan wel uit Kenia, want de Nederlandse middeltjes zijn niet sterk genoeg. Gelukkig is er een grote supermarkt in Mombasa waar ik met Nel heen kan. Ook heb ik daar een eigen kamertje met koelkast, fornuisje en waterkoker! Vooral die waterkoker vind ik erg prettig, aangezien thee en koffie per definitie met melk gemaakt worden (waar ik met mijn lactose-intollerantie niet tegen kan).

Wat ook uit het gesprek naar voren kwam, is dat HRC erg dicht bij God leeft, en God dicht bij HRC. Nels verhaal deed me denken aan het boek: ‘het kruis in de asfaltjungle’. Ik ben heel erg benieuwd wat ik allemaal ga zien, beleven en meemaken in Mombasa.

Ook het doel van mijn verblijf is wat verhelderd. De weeskinderen hebben stuk voor stuk het nodige meegemaakt, en voor zowel de mama’s als de kinderen is het niet altijd makkelijk om daar mee om te gaan. Naast het assisteren van de mama’s en wat extra aandacht hier en daar, ga ik dus kijken wat ik op dit gebied voor de kinderen en mama’s kan betekenen. Wellicht kan ik de mama’s tips geven over hoe om te gaan met ongewenst gedrag (toegepaste gedragsanalyse), en de kinderen leren omgaan met emoties (CGT). Maar misschien is dat ook wel allemaal veel te hoog gegrepen in de hitte van Mombasa... Ik ben erg benieuwd wat me te wachten staat!!