About Jesus and Fort Jesus ;-)

Nou ome Jan, dat is wel een uitdagende (moeilijke) vraag! Maar ik begrijp je dilemma. Ik zie het zo (heel kort gezegd): God schiep de mens als zijn evenbeeld en gaf ons de vrije wil. Toen kwam de slang en de appel, en ontstond de erfzonde: de mens is niet meer perfect. Ieder heeft zijn/haar slechte eigenschappen en zwakheden. Maar omdat God van ons houdt zond Hij Zijn Zoon naar de aarde om voor onze zonden te sterven en ons de goede weg te wijzen. “Ik ben de weg, de waarheid en het leven”. Kortom: door enkel in Jezus te geloven, te aanvaarden dat Hij voor je zonden gestorven is, ontvang je Gods genade! En het gave is, dat God zich over je ontfermt. Hij wijst je de weg. En Hij vervult je van de Heilige Geest, waardoor je Zijn liefde ervaart die je inspireert om je naasten lief te hebben.
Maar in antwoord op je vraag: “Waar was God dan toen deze kinderen verlaten werden?” Ik geloof dat God deze kinderen toen naar Happy Rock heeft geleid. Sterker nog, zonder een zeer sterk geloof in God zou Happy Rock Center niet bestaan hebben. En waarom Hij de kinderen die ellende niet bij voorbaat heeft bespaard? Omdat ieder mens een vrije wil heeft, zo ook de ouders van deze kinderen. God dwingt niet, God staat voor je klaar met open armen. Zo zie ik het tenminste…
Dat je zegt dat je zoveel respect hebt voor mijn geloof vind ik heel lief, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik er gewoon niet meer onderuit kan. Toen ik naar Afrika wilde was er één ding dat ik niet wilde en dat was evangeliseren, en nu zit ik vanuit Afrika mijn geloof te verkondigen via mijn weblog! Hoe ironisch is dat…! Maar wist je bijvoorbeeld dat de 27 kinderen die hier wonen compleet worden onderhouden door giften? Hun huis, voedsel, kleding, schoenen, beddengoed, meubels, schoolgeld, schoolboeken, medische kosten, speelgoed, personeel… werkelijk alles wordt betaald van wat mensen schenken. Dat is toch bijzonder! God stimuleert mensen om te geven, zowel via Zijn Woord (in de Bijbel staat geloof ik dat je 10 procent van je inkomen moet afstaan) als door de Heilige Geest (die mensen inspireert om liefde te geven). En Hij stimuleert mensen om de enorme gok te wagen en zo’n kindertehuis op te zetten, in een land zonder sociale zekerheid, zonder overheid die gezinnen geld geeft om verstoten kinderen op te vangen. Mocht er geen God zijn, dan moeten degenen die de Bijbel hebben bedacht wel onmogelijk goed en slim zijn geweest. En moeten de mensen die in de Bijbel geloven wel heel erg veel geluk hebben dat hun geloof zo wordt bevestigd en beloond…
(Ik moet trouwens eerlijk zeggen dat ik ook enorm veel respect heb voor het enorme geloof en vertrouwen van de mensen hier. Daar kan ik nog niet aan tippen!)

Zo, dat was even mijn geloofsbelijdenis ;-). Nu even iets heel anders. Gisteren was ik echt even toe aan een uistapje, en ben ik in mijn eentje naar Fort Jesus gegaan. Nou ja, alleen… Aunti Juna heeft me tot de binnenstad begeleid, en vanaf daar heeft John me naar het Fort gebracht. Eenmaal binnen was er meteen een meneer die me een rondleiding begon te geven en letterlijk ergens midden in en zin liet vallen dat mensen hem gewoonlijk betalen voor zo’n rondleiding. Ach ja, ik had behoefte aan wat afleiding en vond het zeer interessant allemaal. Over hoe de Portugezen het Fort bouwden, hoe de Arabieren het veroverden nadat ze het 2 jaar en 1 maand belegerd hadden. In die periode hebben de Portugezen hun doden opgegeten om te overleven. De negen overgebleven Portugezen zijn uiteindelijk alsnog vermoord door de Arabieren, waarbij één van de Portugezen het nog veel elkaar kreeg om een flink aantal Arabieren samen met zichzelf op te blazen. Weer later hebben de Britten het Fort veroverd en er een gevangenis van gemaakt. En nu is het dus een bezienswaardigheid en een museum. Erg mooi en indrukwekkend! De foto’s laat ik zien als ik terug ben ik Nederland.
Na Fort Jesus heeft de gids me nog de oude stad laten zien, en een paar mooie vergezichten. Inmiddels wist ik dat deze jongeman toerisme en management had gestudeerd, dat hij geen baan kon vinden en daarom particulier was gaan werken. Toen ik vertelde dat ik met Harmen zou gaan rondreizen en dat we ook graag naar de Masai Mara wilden, bood hij aan om ons te begeleiden en logies etc. voor lokale in plaats van toeristische prijzen te regelen. Hij kon dat omdat hij voor die bedrijven daar klanten regelde, en in ruil daarvoor korting kreeg… In Kenia valt over elke prijs te onderhandelen. Je moet maar net de juiste mensen tegenkomen en weten wie je kan vertrouwen. Maar tegelijk is er volgens mij maar één gouden regel hier wat geld betreft: vertrouw niemand.

Terug in Fort Jesus heb ik van de 1000 shilling die hij vroeg 500 shilling afgepraat, en ik zat nog maar net van een vergezicht te genieten en mijn gedachten op een rijtje te zetten toen er een andere gids aankwam. Hij wist op de één of andere manier dat ik vrijwilliger in Likoni was en dat ik zojuist een rondleiding had gehad van een particuliere gids (hij had me zien lopen). En hij had zo’n medelijden met me, want hij gaf gratis rondleiding aan vrijwilligers, en bovendien hoeven vrijwilligers niet de prijs voor buitenlanders (800 shilling), maar de prijs voor Kenianen (100 shilling) als entreeprijs te betalen… Maar goed, ik had de rondleiding zeker de moeite waard gevonden en deze man vertrouwde ik ook niet helemaal. Hij bleef een beetje plakken en toen ik zei dat ik naar de oude stad ging stond hij erop dat hij me de kraampjes met Swahilifood zou laten zien, want het was toch een schande dat die dure gids dat niet eens had laten zien. Eigenlijk vond ik het niet zo erg dat hij meeliep, want iedereen wil je van alles voor veel te hoge prijzen aansmeren, en ik had inmiddels wel door dat alleen zijn hier ronduit onmogelijk was. Dus heb ik wat in de winkeltjes gesnuffeld en zelfs nog oorbellen gekocht voor een ESRI-pen en een paar shilling. (Die ESRI-pen heeft me 250 shilling – 2,50 euro korting opgeleverd!). Dankjewel ESRI ;-)! Pas toen we in het Swahili-food-restaurantje zaten besefte ik eindelijk hoe hij van me wilde profiteren. En ja hoor, hij liet me zijn lunch betalen… Het eten was lekker (een enorm bord rijst met kokos en pittige groenten) en kostte vrijwel niks (160 shilling), maar toch… Ik vond ik het toch wel typisch dat hij een gids die een enorme rondleiding geeft afkraakt omdat hij geld vraagt, terwijl hij me ongevraagd een zogenaamde gratis rondleiding geeft die ik al heb gehad, en me daarvoor op een hele berekende manier zijn lunch laat betalen… Maar goed, dat is Mombasa. Gelukkig bereiden de kinderen uit HRC me al een beetje voor op de straten van Mombasa. Als je hier je beker water neerzet is ie ook leeg voor je het weet. ;-)

Na mijn avontuur in de oude binnenstad van Mombasa ben ik naar Nel geweest, waar ik weer even lekker heb gedoucht, gezwommen, en heel vroeg naar bed ben gegaan. Morgen ga ik me voorbereiden op de derde ronde gesprekjes, die steeds moeilijker gaan worden, maar vanavond ga ik nog even lekker van de baby’s en kinderen genieten in de gezamenlijke huiskamer.