Weer een update...

Vandaag weer iets over het reilen en zeilen in Happy Rock. Ten eerste het kleine jongetje van de foto: hij heeft een flink aantal zakjes pindakaas gehad, tweeënhalf per dag, en groeit als kool. Inmiddels kan hij zelf rechtop zitten en zelfs met zijn kleine knuistjes brood naar zijn mond brengen en op eten. En onderwijl brabbelt hij er vrolijk op los. Leuk om te zien!

Ook de andere drie baby’s gaan steeds meer brabbelen, en leren langzaam maar zeker zelf eten. De één krijgt tandjes in zijn mond en is daardoor veel ziek. En hij leert met een lepel eten – best moeilijk om zo’n groot instrument recht te houden en met voedsel en al naar je mond te brengen…De ander moet nog gevoerd worden, maar kan wel heel goed aangeven wat hij wel en niet lekker vindt. Een hap van iets wat hij niet lust kan hij gerust tien minuten in zijn mond houden zonder door te slikken…

De negen kinderen die in Happy Rock naar school gaan doen het hartstikke goed. Nu het programma is gestart gaat het goed met de school. Er zit structuur in en de kinderen wennen er meer aan meer aan dat ze elke dag naar school moeten, en dat je op school stil moet zitten en luisteren naar de juf. Gisteren zijn de uniformen binnengekomen, erg mooi! In Kenia dragen de kinderen in elke school uniformen. Het is zelfs zo normaal dat Keniaanse moeders geloven dat als een kind geen uniform aanheeft het niet begrijpt dat het op school is.
Gisteren heb ik met Nel een tafel en een paar stoelen voor in het schoolgebouw geverfd: licht blauw, fel groen (zoals in mijn appartementje) en geel. Ik hoop dat het gebouw snel klaar is want dan kan ik nog helpen met het verven van de muren. Dat lijkt me helemaal leuk! Het is echt lekker om nuttig te zijn zonder veel indrukken op te doen of veel na te denken. Gewoon even je hoofd leeg verven. De Keniaanse vrouwen hier vinden het trouwens erg bijzonder dat wij Nederlandse vrouwen kunnen verven. In Kenia is verven een echte mannenklus.

Ook heb ik gisteren voor het eerst de baby’s in bad gedaan. En vanmorgen ben ik om 5.30 uur opgestaan om te helpen in de morning shift: zorgen dat de meiden hun uniform aan hebben, hun porridge eten, hun tanden poetsen en op tijd naar school gaan.

En dat iets heel anders: Ik heb gehoord dat er op Armani Acre (dat heerlijke stukje land) een douche is! Helemaal goed! :) Na twee weken op Happy Rock kan mijn haar wel wat stromend water gebruiken… Maar de komende dagen heb ik het druk met gesprekjes, dus de douche zal tot maandag moeten wachten. Dan kan ik meteen weer even m’n hoofd leegmaken tussen de mooie bomen, met uitzicht op zee. Ik heb het ritme te pakken en geniet ervan om hier te zijn. Bezig zijn met cultuur, psychologie, muziek, kinderen verzorgen, schrijven, en heel veel lezen. Precies waar ik van hou. Ik ben nu trouwens een geweldig boek aan het lezen: Parent’s answer book, van Dr. James Dobson. Erg interessant, niet alleen voor ouders, maar ook voor een beginnend kinderpsycholoog :).

Die heimwee ga ik vast krijgen, maar met een huwelijk in het vooruitzicht moet dat goed komen :). En de levenshouding van de vrouwen waarover ik schreef zal ik nooit vergeten. Voor mij hebben zij een gezicht, een naam, een eigen kledingstijl, kapsel, geur, humor, leuke en minder leuke kanten, goede en slechte dagen... Met de één kan ik goed overweg, met de ander minder… Ze zijn als collega’s, bekenden, buren… En ik leer elke dag van ze.