Kenia's veelzijdigheid

Een week is zo voorbij, ook al doen we veel nieuwe indrukken op. Tekenend zijn de grote verschillen die we overbruggen. (Ook) Kenia is een land van vele werelden…

Naar een andere cultuur
Waar waren we ook alweer? We bevonden ons op de ezel-eilandengroep Lamu, aan de noordkust. De rest van ons leven denken we bij ezels meteen aan Lamu. Er lopen haast meer ezels dan mensen rond (nee, we hebben ze niet met elkaar verward).

De bevolking op het eiland gaf ons eigenlijk maar één signaal: jullie vormen ons inkomen. Het laagseizoen geeft de toerist ‘het voorrecht’ om met ongeveer alle inwoners aan de praat te raken. Om tot rust te komen togen we naar Shela Beach. Bij laag water een kwestie van een half uurtje lopen. Maar door alle gesprekjes vertrokken we pas bij hoog water. Erg gevaarlijk, want het schijnt dat toeristen in de duinen worden belaagd. Gelukkig, niets gebeurd.

Uit alle aanbiedingen van de lokale bevolking ‘kozen’ we overigens een uurtje ezel-rijden. De man had erbij een onsamenhangend verhaal over een zieke dochter en geen geld voor medicijnen. Daar konden wij dus verandering in brengen door met hem zaken te doen. Tja… Het deed niets af aan de ezel-tocht, die was fantastisch.

Het is ietwat te zwaar gesteld dat 3 dagen Lamu een desillusie vormden, maar we hadden de sfeer toch wel iets anders voorgesteld (‘vredig’). Om dit te compenseren hielden we een tussenstop in Mombasa, voor we naar het binnenland zouden gaan. Een dagje strand op Diani Beach zou ons goed doen. Dat was niet teveel gezegd. Wel blijft het voor ons als blanken oppassen geblazen. In de matatu (busje) werd onze mobiele telefoon bijna gestolen.

De nachtbus bracht ons naar een heel andere cultuur: het ontwikkelde stadscentrum van Nairobi. We waren er nog nooit geweest, maar ten opzichte van de kuststreek voelde dit aan als een vertrouwde omgeving. Het verschil in dominante godsdienst, klimaat, of een combinatie?

100 procent safari
Ons eerste doel was een safari. Na een kapitaal te hebben neergeteld, mochten we staand in een busje met open dak twee halve dagen één van de mooiste natuurparken van de wereld bekijken. We sliepen in tenten die luxer waren dan alle hotelkamers die we tot nu toe hadden gezien. Een andere luxe: de tweede dag kregen we een privésafari.

Onze chauffeur wist ons veilig door het park te rijden. Sommige verkeersborden hielpen daarbij. We konden het niet lezen, maar er stond vast iets op als ‘Pas op: overstekend wild’. Samen met Edward gingen we op jacht om de twee missende dieren van de Big-5 te zien. De leeuw, buffel en olifant hadden we namelijk al op de eerste dag al gezien. Helaas was het jachtluipaard op jacht en de neushoorn in zijn neus aan het peuteren…

Toch hebben we andere bijzondere dingen gezien. Een leeuwin met elf welpen (van drie moederleeuwinnen), een zebrapad (een paar zebra’s over de weg), parende hyena’s (onder toeziend oog van zes busjes vol toeristen) en een kudde olifanten van heel dichtbij (erg indrukwekkend).

Om het een echte safari te laten zijn, zorgde onze chauffeur ervoor dat we vast kwamen te zitten in de modder. Er zat niets anders op: Patricia en ik moesten uit alle macht de auto uit de modder duwen. De rekening sturen we nog!

We hadden er niet voor betaald, maar tijdens de terugweg naar Nairobi werden we gedwongen om over de dood na te denken. Edward haalde inhaalcapriolen uit waar de meest Roekeloze automobilist in Nederland zelfs niet in de buurt zou komen. Minimaal zes keer werd een frontale botsing met een vrachtwagen op het nippertje ontweken…

En tot slot…
Alle verschillen die we meemaken zorgen er wellicht ook voor dat ons lichaam af en toe protesteert. We zijn de laatste dagen regelmatig misselijk, hebben diarree en zijn erg moe. Een dagje niets doen (behalve een kerkdienst bijwonen en een blog schrijven) gaat waarschijnlijk veel goedmaken.

De laatste week staat voor de deur! We laten hem morgenochtend snel binnen. En voor je het weet zijn we weer terug ;).